Ik woon alweer zeventien jaar in het Statenkwartier in Den Haag op drie minuten loopafstand van het Kunstmuseum en het Fotomuseum. Wat een luxe. Het is heerlijk om door al die museumzalen te dwalen in het prachtige gebouw van architect Berlage en de allerlaatste tentoonstellingen te bewonderen. In de schoolvakanties had ik vaak de oudste twee kleindochters te logeren en dan was het altijd vaste prik: een bezoek aan de Wonderkamers in het souterrain van het Kunstmuseum. Met z’n tweeën gingen we dan op ontdekkingsreis; met een tablet in de hand door dertien totaal verschillende kamers. In de een dans je op de muziek van de Boogie Woogie met Piet Mondriaan, in de ander dien je te raden wat de prijs van een bepaald kunstwerk is.
Maar nu is het jongste kleinkind aan de beurt om met zijn oma naar de Wonderkamers te gaan. Hij was er al eens eerder geweest samen met zijn grote zus, maar dan was er altijd wat geharrewar wie het tablet om zijn of haar nek mocht hangen. En zo’n tablet is natuurlijk het allerleukste wanneer je die kamers helemaal alleen mag scannen. Bij de eerste opdracht ging het een beetje mis, dat dansen vond hij maar stom. Dan gauw naar de volgende kamer, de catwalk waar allemaal prachtige kleding hangt die je aan mag doen om er vervolgens een modeshow mee te lopen. “Dat ga ik echt niet door hoor oma”, was zijn reactie.
De kamer vol met meubels vindt hij gelukkig wel leuk, daar moet hij raden uit welk tijdperk ze komen. De kamer vol met gereedschappen waarbij hij moet uitzoeken waarvoor ze worden gebruikt, slaat gelukkig ook aan. Al met al hebben we helaas niet alle opdrachten van die dertien kamers niet kunnen volbrengen en dat is wel een beetje jammer. Aan het einde van al die kamers, kun je op jouwe tablet namelijk een eigen wonderkamer ontwerpen. Dat ontwerp komt dan vervolgens voor een poosje in het labyrint te hangen en wordt ook nog eens per e-mail naar jouw moeder, vader, opa of oma toegestuurd. En wanneer hij na afloop het tablet weer terugbrengt, krijgt hij ook nog een stickervel als beloning, die hij vervolgens weigert omdat hij vindt dat hij het niet heeft verdiend.
Dan maar een beloning in het museumcafé, een flesje chocomel, een chocoladereep en een koekje die oma bij haar cappuccino krijgt. We hebben afgesproken dat ik hem op een zondagmiddag naar het Open Kinderatelier ga brengen. Hij kan dan begeleid door een museumdocent zelf maken wat hij wil, hij kan er schilderen, kleien, tekenen of een vliegtuig vouwen van papier. Het museumatelier is iedere zondag tussen 12 en 4 uur open en iedere zondag zijn er weer nieuwe materialen om creatief mee aan de slag te gaan. Het is de bedoeling dat hij er helemaal alleen naar toe gaat. Oma gaat dan ondertussen een tentoonstelling bekijken of iets lekkers drinken in het museumcafé in de Tuinzaal en dan haalt ze hem hem na afloop weer op. “Goed plan oma”, stemt hij gelukkig in.
Kunstmuseum, Stadhouderslaan 41, Den Haag, kunstmuseum.nl